İnsan yaşarken hep göçebe! Bazen bir yerden, bazen birinden, bazen kendinden ve en son hayattan göçebe. Kuralı böyle dünya denen yerin; gelirsin ya yaşarsın ya …
Yaşa doyasıya, kabul et hayatını olduğu gibi ama öylece durma, koş hep mutlu olacağın yarınlarına. Bir de kendine söylemeni istediğim bir şey var.
”Tüm benliğimle, ben iyi ki benim” de. Kendine teşekkür etmeyi de hiçbir zaman unutma…